Zasada DNSH („nie czyń poważnej szkody” „Do No Significant Harm”) jest zasadą dotyczącą niewspierania ani nieprowadzenia działalności gospodarczej, która powoduje znaczące szkody (poważne szkody, posiada znaczący negatywny wpływ) dla któregokolwiek z celów środowiskowych.
Konieczność przeprowadzenia oceny DNSH wynika z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających przeprowadzanie zrównoważonych inwestycji, tzw. Rozporządzenie w sprawie taksonomii. Taksonomia UE wraz z aktami delegowanymi do niej, określa jakie rodzaje działalności uznaje się w UE za zrównoważone. Jednym z elementów weryfikacji czy dana działalność jest zrównoważona jest właśnie ocena DNSH. Zgodność z tą zasadą ma zapewnić finansowanie działań, które nie zagrażają możliwości osiągnięcia wszystkich celów środowiskowych. Sam fakt przyczyniania się do poprawy w jednym zakresie, nie może szkodzić innemu celowi. W związku z tym każde przedsięwzięcie wspófinansowane w ramach programów unijnych podlega ocenie pod kątem „nieczynienia poważnych szkód”- DNSH.
Celami środowiskowymi Taksonomii UE jest:
1) łagodzenie zmian klimatu,
2) adaptacja do zmian klimatu,
3) zrównoważone wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych i morskich,
4) gospodarka o obiegu zamkniętym,
5) zapobieganie zanieczyszczeniu i jego kontroli,
6) ochrona i odbudowa bioróżnorodności i ekosystemów.
Analizie poddaje się przedsięwzięcie finansowane w ramach funduszy unijnych i określa się jego skumulowany wpływ na poszczególne cele środowiskowe. Należy również zaznaczyć, że uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia nie zwalnia z obowiązku przeprowadzenia analizy DNSH.